استانداردهای جهانی برای گالوانیزه کننده گرم: شباهت ها ، تفاوت ها و کاربردهای منطقه ای

Galvanizing داغ ، روشی گسترده برای محافظت از فولاد در برابر خوردگی است و چندین استاندارد بین المللی بر کاربرد آن حاکم است. از جمله شناخته شده ترین ASTM A123 و ASTM A153 از ایالات متحده ، ISO 1461 از سازمان بین المللی استاندارد سازی و همچنین استانداردهای اروپایی (EN) و ملی مانند سری GB/T در چین و استانداردهای DIN در آلمان است.

یک مشترک مهم در بین این استانداردها ، تمرکز آنها بر اطمینان از پوشش محافظ روی از حداقل ضخامت مشخص شده بر روی بسترهای فولادی است. همه این استانداردها این اصل اساسی را به اشتراک می گذارند که یک لایه روی یکنواخت و خوب ، مقاومت در برابر خوردگی و ماندگاری فولاد را تقویت می کند. آنها پارامترهای برای آماده سازی سطح ، فرآیند آب گرم ، روشهای پس از درمان و روشهای آزمایش مانند چسبندگی ، اندازه گیری ضخامت و آزمایش اسپری نمک را برای تأیید دوام پوشش ارائه می دهند.

به عنوان مثال ASTM A123 ، الزامات مربوط به پوشش های روی بر روی محصولات آهن و فولاد را از طریق گالوانیزه کردن گرم نشان می دهد. این ماده به طور گسترده در آمریکای شمالی مورد استفاده قرار می گیرد و معیارهای مفصلی را برای ضخامت پوشش ارائه می دهد ، و اطمینان حاصل می کند که حتی در صورت بروز شرایط سخت محیطی ، لایه گالوانیزه یکپارچگی خود را حفظ می کند. به همین ترتیب ، ASTM A153 برای موارد سخت افزاری مانند اتصال دهنده ها مناسب است و به چالش های منحصر به فرد که با اجزای کوچکتر همراه است ، پرداخته است.

از طرف دیگر ، ISO 1461 یک استاندارد بین المللی شناخته شده است که اغلب در اروپا و آسیا به تصویب می رسد. این یک راهنمای کلی برای پوشش های گالوانیزه گرم در مورد محصولات فولادی ، با تأکید بر یکنواختی و عملکرد طولانی مدت ارائه می دهد. این استاندارد همچنین با بسیاری از استانداردهای ملی هماهنگ است و از قوام کیفیت در مناطق مختلف اطمینان می یابد. کشورهای اروپایی غالباً به عنوان بخشی از چارچوب نظارتی خود ، که از نزدیک با اصول ISO هماهنگ است ، در حالی که گاهی اوقات شامل نیازهای منطقه ای اضافی است ، از EN ISO 1461 استفاده می کنند.

در چین ، استانداردهای ملی تحت طبقه بندی GB/T (به عنوان مثال ، سری GB/T 1170) جزئیات فنی خاص برای گالوانیزه کردن گرم را نشان می دهد. این استانداردها برای ارائه خدمات داخلی و تجارت بین المللی طراحی شده اند و اطمینان حاصل می کنند که محصولات گالوانیزه معیارهای کیفیت دقیق را رعایت می کنند. به همین ترتیب ، استانداردهای JIS ژاپن با توجه به شیوه های صنعتی محلی و شرایط زیست محیطی ، دستورالعمل های مفصلی را برای گالوانیزه ارائه می دهد.

تفاوت های اصلی بین این استانداردها اغلب در حداقل الزامات ضخامت پوشش ، روشهای آزمایش و طبقه بندی خاص محصولات گالوانیزه است. به عنوان مثال ، در حالی که استانداردهای ASTM ممکن است ضخامت های مختلف پوشش را بر اساس محیط خدمات مورد نظر در آمریکای شمالی تجویز کند ، استانداردهای ISO و EN ممکن است رویکردی عمومی تر را اتخاذ کنند که می تواند در شرایط مختلف آب و هوایی اعمال شود. علاوه بر این ، برخی از استانداردها شامل دستورالعمل های دقیق تر برای کنترل کیفیت در طول تولید ، مانند ترکیب حمام ، کنترل دما و زمان غوطه وری هستند که عوامل مهمی بر کیفیت پوشش نهایی هستند.

از نظر کاربردی ، استانداردهای ASTM عمدتاً در آمریکای شمالی مورد استفاده قرار می گیرد ، ISO 1461 در بسیاری از مناطق اروپا ، آسیا و فراتر از آن در سطح جهانی شناخته می شود و به کار می رود ، در حالی که GB/T و JI به ترتیب مخصوص چین و ژاپن هستند. کشورهای اتحادیه اروپا غالباً از استانداردهای iso پیروی می کنند ، و تولید کنندگان آلمانی ممکن است استانداردهای DIN را برای سخت گیری اضافی ارجاع دهند.

به طور کلی ، در حالی که استانداردها در برخی از مشخصات فنی و روشهای آزمایش متفاوت است ، آنها هدف مشترک اطمینان از این که گالوانیزه کننده گرم به طور مؤثر از فولاد از خوردگی محافظت می کند ، به اشتراک می گذارند. تولید کنندگان در سراسر جهان می توانند برای برآورده کردن شرایط زیست محیطی و الزامات بازار ، ترویج تجارت جهانی و قوام در کیفیت محصول به این دستورالعمل ها اعتماد کنند.